GİDİŞİM BAHARA KALMAZ!
Sözlerin bir yara açtı yüreğime
Gözlerin değildi gidişimin hatırası
İki kelime susuşundu
Acıtan Sevdan değildi ki
beni
Arkamdan vuruşundu
izin vermedin baharlara merhabayı
git dedin, bekleme o kadarını
baharlar sensizde açar
güneş sensizde ısıtır beni..
tamam giderim dedim bende
zaten neyine yok dedim ki
ama
çiçeklerimi koklarım son kez
derdimi anlatırım
onlarda arkamdan solar sonra
odama son kez bakarım
çiçeklerimi son kez koklarım
bahar değil bahanem olur benim çiçeklerim
hüzne sarılmış baharlara alışığım ben
zaten gecelerim hep karanlık benim
senden gidince yine tek yoldaşım
sözlerim
denizlerde batan güneşim
ve karda çıkan bir tek benim ayak izlerim…
olsun
zaten kim sever ki ayrılıkları
hep vardır bir acı tarafı
alışılır zamanla en acılısına bile
ağlansa da ölünmez ya kahrından
yağmurlarım var benim
ben giderim
sen baharı yaşa en güzelinden
ama boynu bükük bırakma çiçeklerimi benim
baharları bulunca
odamdaki baharları soldurma
ben giderim
son baharlarım var benim
sensizliğe de alışırım çeker giderim…
Nihal POLAT
BEKLETME ZAMANI
Gidişinin ardında tedirgin ve korkak bir çocuğun bakışları vardı
saklı bakışlarını ortaya çıkaran
Ayrılıklardan bahsedince sana
Hep acıyan bir tarafının olduğunu söylerdin bana
İşte bu ayrılık acısının en acı tarafı da
Bakışların oldu bana kilitlenen
Gitsen de bende bitmeyen
Ötelere selamlarımı yollayıp bakışını burada unuttuğun ayrılığın var senin
Zar zor çeksen de gözlerini gözlerimden bir sevda esti bu tepeden
Yaşanır Leyla ile mecnun sevdası gibi en derinden
Kumla katar karıştırır sevgini
Sonra gece çölün soğuğunda üşütür ellerini
Sabahında kavurur yüreğini
Mecnun eder seni…
Bir arada ayrılıkların kokusunu çekerken sinene
Ellerin ellerden bir gün kayıp gideceğini düşlerken gözlerin
Yıldızlara bak ne olur!
Ve gece gibi gözlerimin içine
Ayrılık olsa da ellerini bir gün ellerimden çeksen
savursan da beni yalnızlıkların rıhtımına
Ben sana yıldızlardan selam yollayacağım
Gülüşüm eskisi kadar parlak olacak
gözlerim gülerken hep seni hatırlayacak
Gidişindeki tedirgin korkak çocuğu unutmayacak
Ve bir gün bulunca beni
Tedirgin bir bakış olacak gözlerimde
Yeniden sevdalanma korkusu yüreğimde
Ne olur git
Senden sonra ben hep bitik….
Ne olur sende bit yada git…
Nihal POLAT
HASRETLİĞİM SANA
Gecenin sevdalısıyım ben
Ay ışığı sevdam
Nuru var senin nurundan almış
Bakınca ayın nuruna
Gözlerimde sen varsın
Yüreğimde sen
Bir sen varsın gecede birde ben
çöllerde mecnun olup Leylasız solmaksa
dağlarda Ferhat olup şirini ummaksa
ben razıyım sensiz çöllerde kavrulmaya
dağlarda kül olmaya
seni bulmaya…
göz yaşlarımın selleri var benim sana aşkımı anlatmaya
her damlası sana kurban
sana meftun
sana kilitli bakışlarım…
Öyle hasretim ki tebessümlerin arkasındaki sana
Öyle hasretim ki gül kokusu ardında başımı kaldırınca bir sen bulmaya
Öyle hasretim ki sana, sensiz gecelerin uzağına
Öyle hasretim ki göz yaşlarımın bir tek sana akmasına
Hani Sen diyince yüreğim bir kuşun çırpınışı
Hani sen girince rüyama dünya haram bana
Hani sen geçice sohbetlerin arasında göz yaşlarına boğuluyor ya bu gözlerim
Hani geçtiğim bir sokak dahi gül koksa sen mi geçtin diye düşünüyorum ya
İşte o zaman sana ne kadar hasretlik olduğunu anlıyor bu aciz beden
İşte o zaman sen diyince senin olmadığını anlıyor yanı başında
Yokluğun o kadar belikli
Sensiz güllerin kokusu bile sahte
Bakışlar nahoş
Gözyaşından akan hep sensiz katre
Geceler kül rengi
Hayaller boş…
Zamanlar sensiz geçmiyor
Sen diyince seni düşününce sen gelmiyorsun yanı başıma
Yetim kızlar sensiz hep ağlıyor…
Acıkınca sen gelmiyorsun aklıma
İsyanlarım artıyor…
Özleyince Ashap gibi
yanına gelip o gülen gözlerine bakamıyorum
Ah efendim öyle hasretim ki sana
gözlerinin ışıltısı yeter bana
Bir tebessümünle alsınlar benim dünyalarımı
Güle meftun gülün kokusu yeter bana
işte
Gün öldü
Yüreğimde dirilişler filizlendi
Gün öldü
Ne haram gözler var üzerimde
Ne pis nefesler
Ne sahte gülüşüler var odamı dolduracak
Ne de sensiz zamansız sohbetler….
Saat akşamı vurunca
Aklıma ilk gelen ay ışığın oluyor
Başımı kaldırdığımda bir umut ayın nurunda seni görmenin arzusu
Yüreğimde…
Ve her dem gözyaşı gözlerimde…
Ah efendim gecelerde hasret sana
Buna ne mecnun dayanır ne deLeyla
Ölsen ölünmez
Gömsen gömülmez
Bitse bitmek istemez
Doğuşu bile farklı bu sevdanın batıdan alıyor doğduğu yeri
Güneşe elveda der gibi bakıyor nazlıca semaya
Geceyle buluşunca
Seni hissediyor yanı başında
Yüreğimin baş tacı göz bebeği
Ne olur gel
Gecelerim uzadı…
bekleyişlerde öyle
ay nazlanıyor, bulutları çekiyor üzerine
üşüyorum efendim ısıt benim yüreğimi de
ellerini al elleirme
ve ne olur sar beni şefkatinle…
NİHAL POLAT
YAĞMUR BENİM…
Yağmur…
Toprağın bağrına yar gibi düştün
Sonsuz rahmet bucağım benim…
Yağmur…
Gözyaşım katık oldu katrene
Bir mendil uzatıver cananım benim…
Yağmur…
Sen ki cemrelerin susuzluğu…
Gönlümün kuruyan sevdası benim…
Yağmur..
Bir sen varsın bir de toprak …
Mezar taşım, can yoldaşım, son durağım benim…
Yağmur…
Bir acı ayrılık sonrası düşersin gözlerime…
Saklı göz yaşımın esrarı benim…
Yağmur…
Bulutların göz yaşı, gökkuşağı yoldaşı…
Gök yüzü perçemim benim…
Yağmur…
Sus ne olur…
Kanatma gökyüzünün bağrını…
Dağlatma sevenlerin canını..
Saklama artık göz yaşlarımı…
Göz yaşım, sevdamın feryadı benim…
Nihal POLAT
25 06 08
00:11
